Dania wzmacnia Grenlandię w obliczu rosyjskiego zagrożenia

Dania zdecydowała się na historyczny krok – zwiększa wydatki na obronność o 6,5 miliarda dolarów i wzmacnia obecność wojskową w Arktyce, przede wszystkim na Grenlandii. To reakcja na rosnącą aktywność militarną Rosji w północnych rejonach, gdzie Moskwa tworzy sieć baz, rozbudowuje infrastrukturę i rozmieszcza systemy rakietowe zdolne do ataków dalekiego zasięgu.

Grenlandia jest dziś nie tylko geograficznym punktem na mapie, ale jednym z kluczowych elementów bezpieczeństwa NATO. Jej położenie – między Ameryką Północną a Europą – sprawia, że każda baza, radar czy system obserwacji w tym regionie nabiera ogromnego znaczenia. W razie konfliktu rosyjskie okręty podwodne mogłyby atakować cele zarówno w Kanadzie, jak i w Niemczech czy Wielkiej Brytanii; dlatego wczesne wykrycie ruchu podwodnego i startu rakiet ma sens strategiczny bez precedensu.

Nowe inwestycje duńskiego rządu obejmują modernizację radarów, zakup dronów zwiadowczych, rozwój infrastruktury komunikacyjnej oraz logistycznej, w szczególności portów i baz przystosowanych do ekstremalnych warunków. Celem jest stworzenie „arktycznego oka NATO” – sieci, która umożliwi natychmiastowe reagowanie na każdy ruch w regionie i dostarczy precyzyjnych danych do centrów dowodzenia w Europie i Ameryce Północnej.

Rosja od dawna uważa Arktykę za strategiczne zaplecze swojego imperium. W ostatnich latach zwiększyła liczebność wojsk, odnowiła lotniska i rozmieściła systemy powietrzne klasy S-400. Kreml jednocześnie prowadzi kampanie dezinformacyjne, oskarżając Zachód o „prowokacje” i próbując legitymizować własne posunięcia wewnętrznie i na arenie międzynarodowej.

Dla Kopenhagi decyzja o wzmocnieniu obecności w Arktyce to nie tylko kwestia bezpieczeństwa, ale także sygnał polityczny. Dania chce pokazać, że potrafi działać samodzielnie, lecz w pełnej zgodzie z sojusznikami z NATO. Dla Polski to sygnał, że obszary dotąd uważane za marginalne mogą mieć realny wpływ na bezpieczeństwo całego kontynentu i wymagają uwagi Warszawy.

Ponadto ważne są środki dyplomatyczne: dialog z Norwegią, Kanadą i państwami bałtyckimi oraz wspólne inicjatywy mające na celu zwiększenie przejrzystości działań militarnych. Wzajemne zaufanie można budować przez wymianę danych operacyjnych oraz stworzenie mechanizmów deeskalacyjnych, które ograniczą pole do nierozważnych posunięć. Polska powinna aktywnie uczestniczyć w tych procesach, aby mieć wpływ na kształtowanie polityki bezpieczeństwa w regionie i nie pozostawać jedynie obserwatorem.

Dania stoi dziś na skrzyżowaniu: może zwiększyć bezpieczeństwo Zachodu, ale też wywołać nową rundę strategicznych napięć. Od teg o, jak sojusznicy zareagują, zależy, czy Arktyka stanie się strefą współpracy, czy kolejnym frontem globalnej rywalizacji.

Autor: Franciszek Kozłowski