Tak wygląda praca wolontariuszy w Kijowie. Zobacz

W jednej z zamkniętych kijowskich restauracji działa sztab humanitarny przygotowujący posiłki. Codziennie rozwozimy niemal 8 tysięcy obiadów dla żołnierzy i szpitali – powiedziała wolontariuszka Olena Uszakowa, koordynatorka sztabu pomocy humanitarnej w Kijowie.

Właściciele restauracji zamknęli swój lokal tuż po wybuchu wojny na Ukrainie, jednak wszystkie pomieszczenia wraz z kuchnią i magazynem na żywność udostępnili wolontariuszom z lokalnej organizacji Kijów Wolonterski. Do pomocy włączyli się też pracownicy restauracji.

– Obecnie zrzeszamy 23 restauracje i 3 piekarnie, które każdego dnia razem z nami przygotowują około 8 tysięcy porcji obiadowych

– wyjaśniła Uszakowa.

– Karmimy wojskowych między innymi z Obrony Terytorialnej, dowozimy obiady do szpitali dla dzieci przesiedlonych z terenów okupowanych i z takich, na których toczą się działania wojenne

– powiedziała i dodała, że regularnie wolontariusze pakują i wysyłają żołnierzom na front najpotrzebniejsze produkty żywnościowe, kosmetyczne i medyczne.

W sztabie stacjonarnie pracuje około 50 wolontariuszy oraz ponad 100 kierowców, którzy rozwożą jedzenie. Każdy wolontariusz otrzymuje legitymację, która jest nie tylko dokumentem identyfikacyjnym, ale pomaga też w przypadku tankowania paliwa.

– Z paliwem jest ogromny kłopot w Kijowie, po prostu go nie ma. Jeżeli już wiemy na której stacji jest paliwo i chcemy zatankować to podjeżdżamy i z tą legitymacją tankujemy do pełna. Inaczej obowiązują limity, które w naszym przypadku są bardzo kłopotliwe

– powiedziała.

Razem z wolontariuszami współpracuje paramedyk zaopatrujący w leki żołnierzy między innymi z obwodów kijowskiego, czernichowskiego i charkowskiego. – Kiedy nasi wolontariusze jadą w te rejony to pakują samochody po dach i nigdy te samochody nie wracają pełne. Wszystko jest oddawane na miejscu, ponieważ potrzeby są duże i przyda się każda rzecz – podkreśliła Uszakowa.

Tuż obok restauracji znajduje się magazyn, w którym przechowywana jest żywność między innymi kasze, makarony, konserwy, pasztety, ryż, ziemniaki i kilka tysięcy opakowań nasion rzodkiewki, marchewki, buraka czy dyni.

– Te nasiona wywołują największą radość wśród osób, którym je przekazujemy. Wszystko, co można zasiać w ogródku jest teraz na wagę złota

– powiedziała.

Za codzienne menu odpowiada szef kuchni Dmytro. – Staramy się przygotowywać wysokokaloryczne posiłki z dużą ilością warzyw. To często kasza, mięso, surówki, ale też myślimy o dzieciach, które lubią naleśniki lub o osobach starszych, które nie wszystko mogą jeść – podkreślił. – Dziś na obiad przygotowujemy ryż z kurczakiem marynowanym w musztardzie. Do tego jest surówka z ogórków i pomidorów. Jeszcze nikt się nie skarżył na nasze menu – śmieje się Dmytro

W ocenie Uszakowej potrzeby nigdy się nie kończą, a za przekazywane przez darczyńców pieniądze wolontariusze kupują mięso, leki czy opakowania na obiady. Do restauracji przychodzą też mieszkańcy Kijowa, którzy dzielą się produktami.

– Wczoraj była taka sytuacja, że zadzwoniła koleżanka z informacją, że ma torbę dla paramedyka i czy będę wiedziała komu może się przydać. Oczywiście przekazałam ją do naszej pani paramedyk, która była zachwycona, bo taka profesjonalna torba bardzo ułatwi i przyśpieszy jej pracę

– wyjaśniła.

– Czasem mogą do nas zadzwonić z informacją, że jedzie do sztabu transport 20 tysięcy kilogramów kapusty. Kucharz zaciera ręce, a my zbieramy siły i wypakowujemy to. Nic się nie zmarnuje

–  podsumowała Uszakowa.

Jednym z pracujących na miejscu wolontariuszy jest Irin z Gruzji. – Kocham Ukrainę i chcę jej pomagać w imieniu wszystkich mieszkańców Gruzji. Wcześniej w Gruzji też byłem wolontariuszem, ale pomagałem w szpitalach – powiedziała. Na pytanie dlaczego tu przyjechał odpowiada, że nie mógł bezczynnie siedzieć w domu i oglądać tego, co pokazywali w telewizji. – Musiałem przyjechać i pomagać, bo trudno było mi zostać dłużej w domu i tam żyć, jak tu ludzie giną – podkreśliła.

– Nie mogę uwierzyć w tę wojnę. To wstyd, że wojsko gwałci i zabija kobiety, dzieci, osoby starsze. To wstyd dla ludzkości

– stwierdziła.

Źródło