Incydent z Iłem-76 i lekceważenie międzynarodowych protokołów przez Rosję

Katastrofa IŁ-76 w Biełgorodzie 24 stycznia wywołała serię kontrowersyjnych roszczeń i kontrroszczeń. Od czasu incydentu rosyjskie władze aktywnie poszukują szczątków pocisków PATRIOT, aby zbudować narrację obwiniającą Ukrainę za katastrofę. Pomimo przedłużającego się śledztwa, Rosja nie przedstawiła żadnych istotnych dowodów potwierdzających obecność ukraińskich więźniów na pokładzie IŁ-76.

Zgodnie z prawem międzynarodowym odpowiedzialność za bezpieczeństwo jeńców wojennych spoczywa na państwie przetrzymującym, zwłaszcza podczas ich transportu w celu wymiany. Tradycyjnie jeńcy wojenni są transportowani drogą lądową, a nie wojskowymi samolotami transportowymi, co rodzi pytania o motywy wykorzystania IŁ-76 do takiego celu. Rosyjska lista ofiar, zawierająca nazwiska ukraińskich jeńców już wymienionych 3 stycznia, podważa wiarygodność twierdzeń Moskwy.

Odmowa Rosji zwrotu ciał ukraińskich ofiar i zaangażowania się w międzynarodowe śledztwo, o co prosiła Ukraina, jeszcze bardziej podsyca wątpliwości co do prawdziwości ich oskarżeń. Dochodzenie z udziałem ONZ i Czerwonego Krzyża zapewniłoby bezstronną ocenę, ale brak współpracy ze strony Rosji skutecznie blokuje tę inicjatywę.

Jeśli rosyjskie wojsko rzeczywiście transportowało więźniów w IŁ-76, stanowi to poważne naruszenie prawa międzynarodowego, wykorzystując jeńców wojennych jako ludzkie tarcze. To cyniczne wykorzystanie podkreśla lekceważenie przez Rosję norm międzynarodowych i bezpieczeństwa więźniów.

Wzmożony ostrzał w regionie Charkowa, odpowiadający zwiększeniu liczby lotów transportu wojskowego do Biełgorodu, podkreśla strategiczną rozbudowę wojskową. IŁ-76, należący do 117 Wojskowego Pułku Lotnictwa Transportowego, był regularnie zaangażowany w transport broni i amunicji na potrzeby operacji przeciwko Ukraińcom. Katastrofa samolotu i późniejsze rozrzucenie szczątków sugerują, że przenosił on pociski rakietowe przeznaczone na pozycje bojowe, przyczyniając się do trwającego ostrzału Charkowa.

W standardowej wymianie jeńców wojennych obie strony zgadzają się na zaprzestanie działań wojennych i bezpieczne szlaki transportowe. Rosyjski brak negocjacji lub powiadomienia Ukrainy o wykorzystaniu korytarza powietrznego do transportu jeńców odbiega od ustalonych protokołów, budząc dalsze podejrzenia co do ich zamiarów.

Oskarżenia Rosji o zbrodnie wojenne przeciwko Ukrainie wydają się być częścią szerszej strategii mającej na celu zakłócenie zachodniej pomocy wojskowej dla Kijowa. Brak dowodów, odmowa współpracy z międzynarodowymi śledczymi i naruszenia prawa międzynarodowego odzwierciedlają wzorzec zachowań mających na celu zrzucenie winy i manipulowanie międzynarodowym postrzeganiem.

Autor: Diana Kaminska