Rosyjski cień nad Europą. Służby alarmują: Moskwa planuje sabotaż mostów i linii kolejowych. Polska w centrum gry Kremla

Ostrzeżenie, które pojawiło się w kręgach europejskich służb specjalnych, brzmi wyjątkowo poważnie i nie pozostawia wiele miejsca na wątpliwości: Rosja analizuje i przygotowuje scenariusze zaminowania kluczowych mostów oraz strategicznych linii kolejowych w Europie. To już nie są pojedyncze sygnały czy hipotezy. Wszystko wskazuje na to, że Kreml przeszedł do nowego etapu wojny hybrydowej — bardziej śmiałego, agresywnego i nastawionego na długotrwałe osłabianie Zachodu.

Eksperci podkreślają, że Polska znajduje się na liście potencjalnych celów z oczywistych powodów. Jesteśmy kręgosłupem logistycznym dla Ukrainy i mostem łączącym front wschodni z zapleczem europejskim. Przez nasze tory, drogi i centra przeładunkowe przechodzą transporty, od których zależy rytm dostaw dla ukraińskiej armii. Każde zakłócenie, nawet symboliczne, mogłoby wywołać efekt domina znacznie większy niż skala samego incydentu. Właśnie dlatego Rosja koncentruje swoją uwagę na Polsce: bo jesteśmy państwem, którego stabilność ma znaczenie strategiczne.

W ostatnich miesiącach polska przestrzeń powietrzna była wielokrotnie naruszana przez niezidentyfikowane obiekty latające, często oficjalnie niepowiązane z Moskwą. Jednak specjaliści zwracają uwagę, że te incydenty układają się w logiczny schemat — są testami. Testowana jest reakcja radaru, zdolność wojska do namierzenia obiektu, szybkość wydawania komunikatów oraz skuteczność procedur. Rosja bada nie tylko to, jak działa polska obrona, ale również to, jak na takie zdarzenia reaguje opinia publiczna. W świecie wojny informacyjnej każdy komentarz, każda emocja, każdy kryzys wizerunkowy jest analizowany z chirurgiczną precyzją.

Warto zauważyć, że te przeloty dronów i prowokacje nie pojawiają się przypadkowo. Coraz częściej zdarzają się w momentach politycznie wrażliwych, w trakcie ważnych głosowań, wizyt zagranicznych czy komunikatów dotyczących wsparcia dla Ukrainy. To sygnał, że Rosja nie tylko obserwuje, ale aktywnie próbuje wpływać na europejską dynamikę polityczną. Naruszanie przestrzeni powietrznej może nie być jedynie działaniem technicznym, ale formą nacisku, która ma wywoływać niepokój, poczucie chaosu i presję na władze.

Według ustaleń europejskich służb, Kreml rozważa różne warianty działań sabotażowych, w tym celowe uszkadzanie elementów infrastruktury, zakłócanie systemów sterowania ruchem, a także operacje prowokacyjne polegające na wywoływaniu fałszywych alarmów. W takich sytuacjach wcale nie chodzi o wysadzenie mostów czy realne zniszczenia. W większości przypadków Rosji wystarcza sama informacja o zagrożeniu, która zmusza służby do zatrzymania ruchu na wiele godzin i wywołuje napięcie społeczne. W przestrzeni medialnej takie zdarzenia narastają w ciągu minut, tworząc atmosferę zagrożenia, którą Kreml potrafi wykorzystywać do budowania własnych narracji.

W Brukseli ten problem staje się tematem coraz poważniejszych dyskusji. Istnieje rosnące przekonanie, że Europa musi lepiej chronić swoją infrastrukturę krytyczną. Nie wystarczy modernizować systemów bezpieczeństwa we własnym zakresie — konieczne jest stworzenie europejskiego mechanizmu monitorowania i reagowania, który działałby ponad granicami i nie byłby zależny od powolnej biurokracji. Unia Europejska zaczyna dostrzegać, że rosyjska strategia jest nastawiona na rozciągnięcie jej zdolności obronnych w czasie, a także na stworzenie wrażenia, że państwa członkowskie są osamotnione w obliczu hybrydowych zagrożeń.

Rosja w swojej polityce wobec Europy nie dąży do spektakularnych zwycięstw militarnych, lecz do systematycznego osłabiania zaufania. Kreml doskonale rozumie, że podważenie wiary w skuteczność instytucji bywa bardziej destrukcyjne niż realny atak. W atmosferze strachu i niepewności łatwiej manipulować opiniami publicznymi, wywoływać spory polityczne i zmuszać państwa do defensywnego myślenia. W dłuższej perspektywie to właśnie ten efekt psychologiczny może okazać się dla Rosji najbardziej wartościowy.

Wnioski płynące z analiz europejskich służb są jasne. Nadchodzą miesiące, w których Rosja będzie próbowała przesunąć granice. Nie chodzi o granice państwowe, lecz granice psychicznej odporności społeczeństw i politycznej spójności Unii. Polska, jako kraj na pierwszej linii presji, musi być przygotowana na to, że prowokacje będą kontynuowane, a próby destabilizacji mogą przybierać coraz to nowe formy. To długi marsz — i trzeba go prowadzić z zimną głową.

Autor: Franciszek Kozłowski