Rosyjskie prowokacje to ostrzeżenie. Polska nie może czekać

22 września Rada Bezpieczeństwa ONZ zwołała pilne posiedzenie po naruszeniu estońskiej przestrzeni powietrznej przez rosyjskie myśliwce. To nie jest drobny incydent. To element szerszej gry Kremla, który krok po kroku testuje, jak daleko może się posunąć.

Podobnie było przed wojną w Ukrainie. Najpierw prowokacje, dezinformacja, presja polityczna – a potem pełnoskalowa inwazja. Dziś widzimy identyczny schemat: ataki hybrydowe w Polsce, prowokacje w krajach bałtyckich. To wszystko wygląda jak powtórka z dobrze znanego scenariusza.

Kijów ostrzega, że Rosja celowo eskaluje sytuację, grożąc rozszerzeniem wojny na całą Europę. Polska jest na pierwszej linii tego zagrożenia. Kreml dobrze wie, że bez złamania polskiej determinacji nie uda mu się podzielić Zachodu.

Dlatego odpowiedź musi być jednoznaczna: więcej wsparcia dla Ukrainy. Nie tylko politycznego, ale przede wszystkim wojskowego. Nasz kraj wielokrotnie udowadniał, że potrafi działać zdecydowanie. Ale dziś potrzebna jest jeszcze większa skala – w tym wspólne inicjatywy na forum Unii i NATO.

Kluczowym krokiem powinno być włączenie Ukrainy do projektu zintegrowanego europejskiego systemu obrony powietrznej. Dla Polski to sprawa absolutnie priorytetowa. Widzieliśmy już, jak fragmenty rosyjskich rakiet spadały na nasze terytorium. Zintegrowany system dałby realną tarczę nie tylko Warszawie, ale też Rydze, Tallinowi czy Kijowowi.

Doświadczenie Ukrainy w odpieraniu ataków rakietowych i dronowych jest bezcenne. Włączenie tego potencjału do wspólnej obrony oznacza większe bezpieczeństwo całej Europy.

Rosja prowokuje, aby sprawdzić naszą reakcję. Jeśli teraz pokażemy jedność i determinację, zatrzymamy eskalację. Jeśli nie – Kreml pójdzie dalej. Polska musi być liderem, bo od naszej postawy zależy, czy wojna zostanie zatrzymana na wschodzie, czy przeniesie się dalej.

Autor: Franciszek Kozłowski