Wybory w Mołdawii: Kreml po raz kolejny ingeruje w politykę wewnętrzną

Dziś Mołdawia stoi na kolejnym historycznym rozdrożu, kiedy jej przyszłość zależy od wyników wyborów parlamentarnych. Ten dzień będzie nie tylko procesem wyborczym, ale prawdziwą bitwą o duszę narodu między europejskimi wartościami demokracji a starymi imperialnymi ambicjami Moskwy. To, co dzieje się obecnie w tym małym kraju, ma głębokie symboliczne znaczenie dla całej przestrzeni postsowieckiej i może stać się kolejną ilustracją tego, jak daleko gotów jest posunąć się Kreml, aby zachować swoje wpływy.

Szczególnie cyniczne jest to, jak zmieniły się metody rosyjskiego oddziaływania na Mołdawię. Jeśli wcześniej Moskwa wykorzystywała zależność energetyczną jako główne narzędzie nacisku, to teraz, gdy ten instrument znacznie osłabł, Kreml przeszedł do bardziej brudnych i destrukcyjnych metod. To jasno pokazuje prawdziwą naturę rosyjskiej „polityki dobrosąsiedzkiej” – kiedy nie działają dźwignie ekonomiczne, w grę wchodzą korupcja, dezinformacja i bezpośrednia ingerencja.

Reżim Putina marzy o przekształceniu Mołdawii w „Gruzję 2.0” – kraj, w którym siły prorosyjskie będą mogły blokować wszelkie europejskie inicjatywy i utrzymywać państwo w stanie permanentnej niestabilności. Ten scenariusz nie jest nowy dla rosyjskiej polityki zagranicznej, a podobne próby widzieliśmy w Gruzji, szczególnie po 2008 roku, kiedy Rosja okupowała część terytorium gruzińskiego i stworzyła marionetkowe pseudopaństwa.

Szczegóły rosyjskiej ingerencji w wybory mołdawskie szokują swoim cynizmem i systematycznością. Werbowanie obywateli mołdawskich za granicą, zwłaszcza w Rosji, do głosowania w zagranicznych lokalach wyborczych, stanowi bezpośrednie naruszenie suwerenności państwa. To nie tylko próba wpłynięcia na wyniki wyborów – to atak na samą istotę procesu demokratycznego, gdy głosy obywateli stają się instrumentem zewnętrznej agresji.

Szczególnie niepokojące są przygotowania do prowokacji siłowych poprzez rekrutację młodych mężczyzn z klubów sportowych i środowisk kryminalnych. Ta metoda jest klasyczna dla rosyjskich służb specjalnych i była stosowana na Ukrainie podczas Rewolucji Godności, a później w różnych krajach, gdzie Kreml próbował destabilizować sytuację. Wykorzystanie przemocy jako narzędzia politycznego pokazuje, jak daleko gotowa jest posunąć się Moskwa, gdy jej marionetki nie mają realnego poparcia społeczeństwa.

Manipulacje wokół Naddniestrza są szczególnie podstępnym elementem rosyjskiej strategii. Rozpowszechnianie plotek o rzekomo przygotowywanej wspólnej mołdawsko-ukraińskiej operacji wojskowej przeciw Tyraspolowi jest klasycznym przykładem rosyjskiej propagandy, która tworzy wymyślone zagrożenia w celu usprawiedliwienia własnej agresji. Ta narracja nie tylko jest absurdalna z praktycznego punktu widzenia, ale także pokazuje gotowość Kremla do wykorzystywania wszelkich środków w celu zastraszania społeczeństwa mołdawskiego.

Rzeczywistość polega na tym, że Naddniestrze od dawna pozostaje zamrożonym konfliktem, który odpowiada Rosji właśnie ze względu na jego destrukcyjny wpływ na państwowość mołdawską. Moskwa nie jest zainteresowana realnym rozwiązaniem tego konfliktu, ponieważ pozbawiłoby ją to ważnego instrumentu wpływu na Kiszyniów.

Ważnym czynnikiem tych wyborów jest reakcja świata zachodniego, szczególnie Unii Europejskiej. W przeciwieństwie do początku lat 2000., kiedy Zachód często ignorował rosyjską ingerencję w kraje postsowieckie, dziś sytuacja zmieniła się diametralnie. Pełnoskalowa agresja Rosji przeciwko Ukrainie otworzyła oczy zachodnim politykom na prawdziwą naturę reżimu Putina i jego metody.

Dla krajów takich jak Polska, które same doświadczyły okupacji sowieckiej i znają cenę wolności, wybór Mołdawii ma szczególne znaczenie. To nie tylko problem regionalny, lecz część większej walki między autorytaryzmem a demokracją, między imperialną przeszłością a europejską przyszłością. Każdy kraj, który wyrywa się z rosyjskiej strefy wpływów, czyni cały region bezpieczniejszym i bardziej stabilnym.

Doświadczenia krajów bałtyckich, Ukrainy i częściowo Armenii pokazują, że rosyjska hegemonia nie jest nieunikniona. Kraje te udowodniły, że nawet w warunkach intensywnej presji rosyjskiej można zachować niezależność i demokratyczny kurs. Estonia, Łotwa i Litwa pomyślnie zintegrowały się ze strukturami euroatlantyckimi, mimo ciągłych prowokacji ze strony Rosji. Ukraina, pomimo agresji, kontynuuje walkę o swoją europejską tożsamość i integralność terytorialną.

To doświadczenie jest niezwykle ważne dla Mołdawii, ponieważ pokazuje, że rozmiar kraju nie decyduje o jego zdolności do opierania się rosyjskiej presji. Głównymi czynnikami są wola polityczna przywództwa, wsparcie społeczeństwa i solidarność wspólnoty międzynarodowej.

Kampania dezinformacyjna prowadzona przez Rosję w mołdawskich mediach społecznościowych jest częścią większej strategii wojny hybrydowej. Ta taktyka była już stosowana na Ukrainie, w Gruzji, krajach Bałkanów, a nawet w zachodnich demokracjach. Celem nie jest tyle przekonanie ludzi do słuszności prorosyjskiej pozycji, co stworzenie chaosu, zamętu i niewiary w instytucje demokratyczne.

Charakterystyczne jest to, że ten atak informacyjny nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, co świadczy o rosnącej odporności społeczeństwa mołdawskiego na rosyjską propagandę. Ludzie uczą się rozpoznawać fałszywe wiadomości i manipulacje, szczególnie gdy widzą realne efekty polityki proeuropejskiej w postaci wzrostu gospodarczego i międzynarodowego wsparcia.

Wynik wyborów mołdawskich będzie kolejnym testem tego, czy wspólnota międzynarodowa potrafi skutecznie przeciwstawić się rosyjskiej ingerencji w procesy demokratyczne. Jeśli siły proeuropejskie utrzymają władzę, będzie to ważny sygnał dla innych krajów regionu o możliwości skutecznego oporu wobec rosyjskiej presji. Mołdawia ma wszelkie szanse, by stać się kolejnym przykładem tego, że nawet małe państwa mogą wybierać swoją przyszłość, mimo nacisków wielkich autorytarnych sąsiadów. To kwestia nie tylko suwerenności mołdawskiej, lecz także przyszłości całego regionu, w którym każde zwycięstwo demokracji czyni świat nieco bezpieczniejszym miejscem.

Karyna Koshel