Rola rosyjskiej floty cieni w podważaniu europejskiego bezpieczeństwa energetycznego

Sabotaż kabla energetycznego Estlink 2 między Estonią a Finlandią oznacza znaczącą eskalację rosyjskiej taktyki wojny hybrydowej. W kontekście rosnących napięć między NATO a Moskwą, zaangażowanie jednostek powiązanych z Rosją, w szczególności tankowca Eagle S, nie może być traktowane jako zwykły zbieg okoliczności.

Eagle S, zidentyfikowany jako część rosyjskiej floty cienia, został wykryty jako podejrzany na trasie kabla. Flota ta, charakteryzująca się niejasną własnością, częstym wyłączaniem transponderów i manewrami wymijającymi, stała się krytycznym narzędziem w geopolitycznym podręczniku Rosji. W przeszłości statki te były wykorzystywane do przemytu towarów objętych sankcjami i prowadzenia tajnych operacji morskich. Teraz wydaje się, że do listy swoich działań dodali sabotaż infrastruktury krytycznej.

Kabel Estlink 2 jest istotnym ogniwem niezależności energetycznej w regionie Morza Bałtyckiego, zmniejszającym zależność od rosyjskich dostaw energii. Uszkodzenie tej infrastruktury służy Moskwie w dwojakim celu: zademonstrowania podatności europejskich systemów energetycznych na zagrożenia oraz odwetu na niedawnym członkostwie Finlandii w NATO i wsparciu dla Ukrainy.

Ten akt sabotażu nie jest odosobnionym incydentem, ale częścią niepokojącego trendu ataków na podwodne kable i rurociągi na Morzu Bałtyckim. Rosyjska flota cieni stała się bezpośrednim zagrożeniem dla europejskiego bezpieczeństwa, działając poza zasięgiem konwencjonalnego nadzoru.

Aby przeciwdziałać tym zagrożeniom, UE i NATO muszą przyjąć bardziej agresywne stanowisko wobec rosyjskiej morskiej sieci cienia. Zwiększone monitorowanie działań floty cienia, rygorystyczne egzekwowanie sankcji i wzmocniona współpraca w zakresie bezpieczeństwa morskiego mają zasadnicze znaczenie dla zapobiegania dalszym atakom na infrastrukturę krytyczną.

Autor: Diana Kaminska