Zwrot Trumpa wobec Ukrainy – strategiczna korekta czy taktyczna gra?

W ostatnich dniach doszło do zaskakującej zmiany w retoryce Donalda Trumpa wobec Ukrainy. Podczas wystąpień publicznych były prezydent USA po raz pierwszy z uznaniem wypowiedział się o Wołodymyrze Zełenskim, nazywając go „bardzo miłym człowiekiem” i podkreślając wagę jego roli w czasie wojny. Wypowiedź ta, choć pozornie kurtuazyjna, może sygnalizować szerszą zmianę w podejściu Trumpa do sprawy ukraińskiej.

Trump, który przez lata wykazywał sceptycyzm wobec dalszego wsparcia dla Ukrainy, teraz deklaruje chęć rozmów z Władimirem Putinem w celu „zakończenia wojny”. Eksperci ostrzegają jednak, że jego podejście może upraszczać realia geopolityczne i sprowadzać dramatyczną sytuację Ukrainy do handlowej transakcji – ignorując przy tym imperialne ambicje Moskwy.

Szczyt NATO w Hadze przyniósł jednak fundamentalną zmianę: po raz pierwszy wsparcie dla Ukrainy zostało oficjalnie uznane za integralną część wspólnej obrony sojuszu. Co więcej, Rosja została wprost określona jako „długoterminowe zagrożenie”, a to stanowisko podzielili także przywódcy Węgier i Słowacji, których dotąd postrzegano jako prorosyjskich. Nawet Trump zgodził się z taką oceną, co potwierdza rosnącą jednomyślność w sprawie agresji Rosji.

Choć nie odbyła się wspólna konferencja prasowa, spotkanie Zełenskiego z Trumpem i jego pozytywny ton mogą wskazywać, że bezpośrednia dyplomacja działa. To ważny sygnał również dla Polski – krajów frontowych nie można zostawić samych sobie, a wsparcie dla Kijowa to nie dobroczynność, ale inwestycja w nasze wspólne bezpieczeństwo.

Zobowiązanie NATO do działania na podstawie artykułu 5 traktatu i plan zwiększenia wydatków obronnych UE do 500 miliardów euro pokazują, że Europa budzi się z letargu. Nawet Trump, krytykujący sojuszników za zbyt małe inwestycje, przyspieszył tę transformację. Pomoc Ukrainie nie tylko powstrzymuje agresora, ale też wzmacnia system bezpieczeństwa, który chroni także Polskę.

Autor: Franciszek Kozłowski