Egzystencjalna śmierć generała Gierasimowa

Kreml otrzymał kolejne złe wieści z teatru inwazyjnego na Ukrainie. Teraz rosyjskie służby specjalne kompleksowo sprawdzają informacje strony ukraińskiej o szczegółach zniszczenia dwóch lub trzech stanowisk dowodzenia sił okupacyjnych na terenie ukraińskiego centrum regionalnego Izyum. Tutaj w wyniku celnych ostrzałów Sił Zbrojnych Ukrainy mogły zginąć setki dowódców i oficerów dowództwa Wojsk Powietrznodesantowych i II Armii Połączonych Sił Zbrojnych. Szacuje się, że przybliżona i najbardziej ostrożna liczba strat Sił Zbrojnych FR wynosi od 60 do 180 żołnierzy. Chociaż publicznie można znaleźć szacunki nawet 400-700 zdemilitaryzowanych dowódców najeźdźców,

Wśród potwierdzonych „dwóch setnych” znalazł się generał dywizji, dowódca oddziałów EW Sił Zbrojnych RF Zachodniego Okręgu Wojskowego Andriej Simonow. Ale najciekawsze jest to, że wydaje się, że szeregi rosyjskich generałów znacznie się przerzedziły. Wśród zabitych lub ciężko rannych może być dwóch zastępców szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych FR i, co generalnie zniechęca, być może sam szef Sztabu Generalnego, generał armii Walerij Gierasimow. Z osobnych raportów wynika, że ​​Gierasimow został ciężko ranny, ale w zamieszaniu trudno to potwierdzić, zwłaszcza dla celów konspiracyjnych, w dokumentach występuje pod przybranym nazwiskiem.

To, czy Gierasimow żyje, czy nie, jest największym pytaniem chwili obecnej, od której zależeć będzie wynik całej przygody Putina na Ukrainie.

Z jednej strony Kreml nie jest już przyzwyczajony do partiami gubienia generałów na froncie ukraińskim. Jednak prawdopodobna śmierć szefa Sztabu Generalnego, pierwszego zastępcy Szojgu, twórcy współczesnej rosyjskiej doktryny „wojny nowej generacji”, jest po prostu wydarzeniem bez precedensu w historii świata. To tak, jakby latem 1941 r. gdzieś pod Berdyczowem zginął szef sztabu III Rzeszy, generał pułkownik Halder, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Z drugiej strony, nawet jeśli Gierasimow przeżył i wkrótce zostanie pokazany Rosjanom, pozbawia go to honoru oficerskiego. Ucieczka z frontu czyni z człowieka numer trzy w wojskowej hierarchii Rzeszy Putina godnego pogardy dezertera w oczach swoich podwładnych. W takich warunkach każdy prawdziwy oficer wolałby wsadzić kulę w skroń, aby zachować twarz.

Oczywiście nie można wykluczyć, że Gierasimow, jeśli przeżyje, zostanie teraz demonstracyjnie wyrzeźbiony w obraz „bohatera”, generała wojskowego, który swoim krew. Na przykład nie bał się wyjść z bunkra i osobiście poszedł poprowadzić operację operacyjno-taktyczną, w przeciwieństwie do Shoigu, który został powalony.

Chociaż tutaj pies jest pochowany. W jakim stanie powinno być dowodzenie i kontrola „pionu” armii, jeśli szef Sztabu Generalnego jest odwracany od ogólnego kierownictwa „operacji specjalnej” na rzecz lokalnych starć?

To, że korupcja na wszystkich szczeblach skorodowała Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, jest synonimem. Oszustwa, niedbałość, zaniedbywanie podwładnych, grabieże to choroby urodzeniowe armii rosyjskiej. Ale to, że generałowie Sztabu Generalnego są przeciętnym mięsem armatnim, jest zupełnie nieprzyjemnym odkryciem dla „synów”, którzy idą ze szkoły do ​​gwarantowanego grobu.

Nie zapominajmy, że Gierasimow dzierży jeden z trzech kluczy do rosyjskiego arsenału rakiet nuklearnych. Okazuje się, że teoretycznie podczas ostrzału walizka nuklearna Gierasimowa mogła zostać uszkodzona, przerobiona lub skradziona przez każdego. Co się do diabła dzieje? Niekompetentne przywództwo wojskowe Putina, gotowe za wszelką cenę zabiegać o przychylność słabnącego przywódcy, stało się dosłownie największym egzystencjalnym zagrożeniem dla samej Rosji. To naprawdę agonia.

W ostatecznym rozrachunku po powyższym, bez względu na to, jak wydarzenia wokół Gierasimowa rozwijają się dalej, jest on już egzystencjalnie martwy. A może śmierć fizyczna pod Rodzynkami nie byłaby dla niego najbardziej haniebnym końcem.

Źródło: charter97.org