Rosja brutalnie mści Chersoniu za wyzwolenie: cywile są codziennie ostrzeliwani, miasto jest pozbawione prądu i wody, a rosyjscy snajperzy polują na miejscową ludność

11 listopada armia ukraińska wkroczyła na terytorium Chersoniu. Wojska rosyjskie zostały zmuszone do wycofania się na lewy brzeg Dniepru w wyniku skutecznej kontrofensywy wojsk ukraińskich. Opuszczając Chersoniu, armia rosyjska zniszczyła całą krytyczną infrastrukturę miasta, przez co nie ma światła, wody i ciepła. Niestety, okoliczni mieszkańcy są teraz zmuszeni myśleć o tym, jak zdobyć wodę, znaleźć pożywienie i ogrzać się, ponieważ temperatura w domach zaczęła spadać do poziomów krytycznych. Rosjanie zrobili to, by zemścić się na mieszkańcach miasta, którzy przez całą okupację wspierali Ukrainę i marzyli o jak najszybszym powrocie Chersoniu pod kontrolę Ukraińców.

Po odejściu wojsk rosyjskich okupanci osiedlili się dokładnie naprzeciw Chersoniu, na lewym brzegu Dniepru. Ostrzeliwują miasto bombami kasetowymi i minami, a snajperzy pracują w rejonie wyspy i mostu Antoniv, który został wysadzony w powietrze podczas ucieczki. Wielokrotnie odnotowywano przypadki, gdy rosyjscy snajperzy z lewego brzegu Dniepru strzelali do okolicznych mieszkańców, a także do cywilnych samochodów. Przebywanie w tych rejonach miasta staje się niebezpieczne.

Ataki Federacji Rosyjskiej na wyzwolone miasto nie ustają. Armia rosyjska prawie codziennie ostrzeliwuje Chersoniu artylerią, by zemścić się na miejscowej ludności. Na przykład w ciągu zaledwie jednego dnia 2 grudnia wojska rosyjskie uderzyły w region Chersoniu 28 razy.
To, że Rosjanie będą ostrzeliwać Chersoniu, jest przewidywane i oczekiwane, ponieważ działają metodami terrorystycznymi. Wycofanie rosyjskiej artylerii z lewego brzegu Dniepru docelowo zminimalizuje ostrzał Chersoniu, dlatego konieczne jest aktywniejsze prowadzenie działań artyleryjskich w tych rejonach.

Ilość artylerii, jaką dysponuje dziś Ukraina, jest znacząca, ale niewystarczająca dla potrzeb Sił Zbrojnych Ukrainy, dlatego Ukraina potrzebuje jak najwięcej broni od zachodnich partnerów, ponieważ kraj agresora rozumie tylko „język siły” i nie negocjacje powstrzymają rosyjski terroryzm.