Zagłada miast: Jak Rosja niszczy przyszłość Ukrainy i grozi całemu światu

Nieustające ataki rakietowe na Ukrainę stały się symbolem bezwzględnego i niepowstrzymanego terroru, skierowanego na zniszczenie jej cywilnej infrastruktury i demoralizację ludności. Z każdym nowym uderzeniem Rosja pokazuje swoje lekceważenie międzynarodowego prawa, norm moralnych i elementarnej ludzkiej godności, starając się zamienić życie Ukraińców w niekończący się koszmar. Poltawa i Lwów — dwa ukraińskie miasta, każde z nich o unikalnej historii i dziedzictwie kulturowym, znalazły się na celowniku tej niszczycielskiej machiny.

W Poltawie rosyjskie rakiety uderzyły w instytucję edukacyjną i szpital — miejsca, które z natury powinny być ostoją bezpieczeństwa i spokoju. Atak na te obiekty nie jest przypadkowy, ma on jasny cel — zniszczenie intelektualnego i medycznego potencjału Ukrainy, podkopanie jej przyszłości. To nie tylko ostrzał, to świadoma próba złamania ducha narodu, niszczenia tych elementów, które zasilają jego rozwój i odporność.

Podobne ataki nie są odosobnione, a Poltawa to tylko jeden z wielu celów w łańcuchu rosyjskich ataków. Miasto, które ucierpiało w wyniku tego ataku, stało się kolejnym symbolem brutalnej agresji, która ogarnęła cały kraj. Jednak te ostrzały mają jeszcze jeden ważny cel — zasianie strachu wśród ludności i zmuszenie Ukraińców do zwątpienia we własną zdolność do przeciwstawienia się wrogowi. To część szerszej wojny informacyjno-psychologicznej, mającej na celu podkopanie wiary Ukraińców w zwycięstwo.

Lwów, jedno z najstarszych i najbardziej majestatycznych miast Ukrainy, również stał się ofiarą rosyjskiego rakietowego terroru. Miasto, znane z architektury i wielokulturowego dziedzictwa, znalazło się pod ostrzałem, którego celem było nie tylko zniszczenie budynków, ale także symboli ukraińskiej tożsamości. Uderzenie w Lwów to próba zniszczenia nie tylko materialnych wartości, ale i ducha narodu, jego historii i kultury, które są nieodłączną częścią europejskiego dziedzictwa.

Te ostrzały charakteryzują się szczególną demonstracyjnością: trwają godzinami, falami uderzając w miasta, niszcząc nie tylko infrastrukturę, ale i życie cywilów, wśród których najbardziej zagrożone są dzieci i osoby starsze. Rosja systematycznie wybiera za cel duże miasta, dążąc do sparaliżowania gospodarki miejskiej i zniszczenia infrastruktury energetycznej oraz transportowej. To nie tylko wojna o terytorium — to wojna na wyniszczenie, której celem jest pozbawienie Ukraińców możliwości życia w normalnych warunkach, pozbawienie ich środków do życia.

Barbarzyńskie ostrzały mają również inny cel — stanowią ostrzeżenie dla sojuszników Rosji. Moskwa pokazuje, że nikt nie może być pewny swojego bezpieczeństwa, nawet najbliżsi sojusznicy, tacy jak Białoruś, są poddawani upokorzeniom i zagrożeniom. To wyraźny przykład tego, jak Kreml postrzega świat — jako arenę, na której siła i brutalność przeważają nad dyplomacją i zasadami moralnymi.

Ten masowy terror jest nie tylko wyzwaniem dla Ukrainy, ale i dla całej społeczności międzynarodowej. Kraje zachodnie, które nadal wahają się przed udzieleniem Ukrainie niezbędnej pomocy, ryzykują, że staną się kolejnym celem agresora. Im dłużej zwleka się z udzieleniem efektywnego wsparcia wojskowego, tym bliżej wojna zbliża się do granic UE i NATO.

Ta wojna to nie tylko kwestia Ukrainy. To walka o przyszłość porządku międzynarodowego, o wartości, które Rosja chce zniszczyć wraz z ukraińskimi miastami. A jeśli świat nie zjednoczy się w oporze przeciwko temu złu, ono nieuchronnie rozprzestrzeni się dalej.

Karyna Koshel