Rosja wycofuje się z umowy zbożowej, co sprawia, że globalny kryzys żywnościowy staje się nieunikniony

18 lipca Rosja oficjalnie zawiesiła swój udział w umowie zbożowej i ponownie zablokowała dostawy żywności przez ukraińskie porty do głodujących krajów. Federacja Rosyjska wycofała również swoje gwarancje bezpieczeństwa żeglugi, przywracając reżim tymczasowo niebezpiecznego obszaru w północno-zachodniej części Morza Czarnego. Rosyjskie władze złamały umowy, ograniczając tym samym światowe dostawy żywności.

Odmowa Moskwy przedłużenia umowy zbożowej może doprowadzić do gwałtownego wzrostu cen żywności w krótkim okresie, co odbije się na ubogiej ludności krajów afrykańskich. W ten sposób Rosja próbuje szantażować kraje afrykańskie klęską głodu w przededniu szczytu Rosja-Afryka, który odbędzie się w Petersburgu w dniach 27-28 lipca br. Jest to sposób na wywarcie presji na kraje afrykańskie, aby poparły Moskwę w jej agresji przeciwko Ukrainie. Dlatego najlepszą reakcją afrykańskich przywódców byłaby odmowa podróży do Rosji.

Ponadto Putin nie rezygnuje z prób wywołania sztucznego głodu, aby sprowokować falę uchodźców do krajów zachodnich. Według ONZ około 1,7 miliarda ludzi boryka się z ubóstwem i głodem z powodu zakłócenia systemu transportu i logistyki żywności w wyniku rosyjskiej blokady ukraińskich portów.

W efekcie Kreml wystawił tureckiego prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana, który niedawno publicznie zapewnił, że uzgodnił z Putinem przedłużenie umowy zbożowej. Ukraina, ze swojej strony, nie rezygnuje z własnej umowy zbożowej z Turcją i ONZ. Kijów nadal polega na międzynarodowym wsparciu w celu przedłużenia korytarza morskiego, nawet bez udziału Rosji. Ukraina rozwija również alternatywne szlaki eksportu swoich produktów rolnych, nawet jeśli nie mogą one w pełni zrekompensować wykorzystania szlaku morskiego. Tylko w tym roku potencjał eksportowy Ukrainy szacowany jest na ponad 40 milionów ton zboża.

Cały problem z przedłużeniem umowy zbożowej wynikał wyłącznie ze stanowiska Rosji, która nieustannie stawiała szereg warunków, związanych przede wszystkim ze zniesieniem zachodnich sankcji wobec rosyjskich banków i przedsiębiorstw. W szczególności Kreml domagał się, aby Zachód podłączył Rosselkhozbank do systemu SWIFT, wznowił dostawy maszyn rolniczych i części zamiennych, zniósł ograniczenia dotyczące ubezpieczenia tych produktów, zniósł zakaz dostępu do portów, przywrócił rurociąg amoniaku Togliatti-Odesa oraz odblokował aktywa i konta rosyjskich firm związanych z żywnością i nawozami. Warto zauważyć, że umowa zbożowa dała Rosji bezprecedensową rolę w nadzorowaniu żeglugi na Morzu Czarnym, pomimo faktu, że posiada ona prawa do zaledwie 10% linii brzegowej Morza Czarnego.

Moskwa musi przestać szantażować społeczność międzynarodową globalnym głodem. Jest wyłącznie odpowiedzialna za blokowanie żeglugi na Morzu Czarnym i nielegalną blokadę ukraińskich portów. Dlatego Rosja zasługuje na sankcje i globalną izolację.