Zniesienie sankcji jako opcja zapobiegania głodowi na świecie. Stany Zjednoczone są gotowe na kompromis.

Władze Stanów Zjednoczonych i sekretarz generalny ONZ António Guterres rozważają tymczasowe zniesienie sankcji z Białorusi, jeśli Mińsk pozwoli na eksport zboża z Ukrainy do UE.

W szczególności proponuje się zniesienie ograniczeń na sześć miesięcy wobec białoruskich producentów nawozów w zamian za dostawę ukraińskiego zboża przez Białoruś koleją do litewskiego portu w Kłajpedzie.

Ukraina jest czwartym największym producentem zbóż na świecie. Po rosyjskiej inwazji ukraińskie porty czarnomorskie są blokowane przez armię okupacyjną.

W związku z tym eksport zboża z kraju stał się praktycznie niemożliwy, a 20 mln ton zboża z ubiegłorocznych zbiorów (według amerykańskich ekspertów) jest blokowane w ukraińskich elewatorach. Doprowadziło to już do skoku cen produktów zbożowych na świecie.

Według The Wall Street Journal António Guterres próbuje negocjować utworzenie korytarza morskiego dla eksportu zboża z Ukrainy. W tym celu ONZ prowadzi negocjacje z Moskwą, Ankarą i Kijowem.

Jednocześnie opcja ta przewiduje również ułatwienie eksportu nawozów rosyjskich i białoruskich. Biorąc pod uwagę, że produkcja nawozów jest najważniejszym źródłem dochodów białoruskiego budżetu, propozycja ta może być dla Mińska dość atrakcyjna.

Sankcje przeciwko przedsiębiorstwom przemysłu potasowego Białorusi zostały wprowadzone przez Stany Zjednoczone w 2021 roku. Stały się odpowiedzią na kryzys migracyjny i prześladowania opozycji.

Oczywiście propozycja jest dość atrakcyjna, ale czy białoruski dyktator się na nią zgodzi, jest kwestią bardzo niepewną.

Z jednej strony jest to dobra okazja dla Łukaszenki do dodania kolejnego argumentu za targowaniem się z Zachodem. O tym, że takie negocjacje trwają i są dość aktywne, wielokrotnie informowały poinformowane źródła.

Z drugiej strony odblokowanie wycofywania ukraińskiego zboża z Ukrainy to pozbawienie Putina jednej z głównych dźwigni, za pomocą której próbuje wpłynąć na Zachód i za pomocą której chce wpływać na przebieg wojny Ukraina.

Nie wiadomo, co wybierze Łukaszenka. Jest mało prawdopodobne, że białoruski dyktator będzie chciał przegapić szansę na zdobycie punktu poparcia z Zachodu. Chociaż raczej nie odważy się kłócić z Moskwą.

Najprawdopodobniej wymyśli trzecią opcję. Rzeczywiście, pomimo całej swojej zewnętrznej niekonsekwencji, a czasem nawet nieadekwatności, samozwańczy prezydent Republiki Białorusi zawsze udawało się wyjść z sytuacji. Czasami – z pozoru beznadziejnego.

Wystarczy przypomnieć, że zaledwie kilka lat temu Łukaszenko, wcześniej uważany w Europie za de facto pariasa, stał się postacią dość akceptowalną dla Zachodu. Zaczęli nawet mówić o odwróceniu polityki Białorusi w kierunku przeciwnym do Moskwy.

To prawda, że ​​Kreml dość szybko przywrócił białoruskiego dyktatora na swoją orbitę. Ten ostatni okazał się jednak dość elastyczny i gotowy na „kompromisy”.

Inna sprawa, czy cywilizowany świat jest gotowy na kompromisy po wszystkim, co zrobił Łukaszenka. Krwawe rozproszenie protestów ich narodu w 2020 r., zajęcie samolotu kraju UE metodami terrorystycznymi i aresztowanie opozycyjnego dziennikarza Protasewicza, stworzenie kryzysu migracyjnego na kordonie z UE i cóż, zapewnienie terytorium ich państwa do ataku na Ukrainę.

Powyższe jest bardzo niepełną listą tego, co samozwańczy prezydent Białorusi zrobił w ciągu ostatnich dwóch lat.

Zestaw najwyraźniej robi wrażenie, dlatego dyktator potrzebuje kontrargumentów na swoją korzyść. A opcja odblokowania blokady zbożowej Ukrainy może mu się bardzo przydać.

Jaka będzie decyzja Białorusi, a dokładniej – jej „prezydenta”, czas pokaże. Biorąc pod uwagę wagę tematu, Łukaszenka musi w krótkim czasie podjąć decyzję.

A kadencja samozwańczego prezydenta będzie w dużej mierze zależeć od tej decyzji – zarówno na czele głowy państwa, jak i być może na ławce w Hadze.

Być może tak jest w przypadku, gdy dyktator może służyć dobru świata.

Autor: Franciszek Kozłowski