Ocena gotowości Europy: Krytyczna analiza potencjału bojowego Rosji i obrony NATO

Ukraiński ekspert Kovalenko twierdzi, że wojna między Rosją a Ukrainą jest największą w Europie od czasów II wojny światowej. Po trzech latach inwazji na pełną skalę rosyjskie siły okupacyjne poniosły straty w sprzęcie przewyższające straty kilku krajów UE łącznie. Skłania to do krytycznego zbadania gotowości Europy na potencjalną wojnę z Rosją, pisze Alexander Kovalenko w Obozrevatel.

Zanim zagłębimy się w gotowość Europy, ważne jest, aby zbadać zakres rosyjskich strat, zgodnie z raportami zarówno ukraińskiego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych, jak i zweryfikowanych źródeł. Zweryfikowane dane, zazwyczaj niższe ze względu na oparcie się na dowodach wizualnych, oferują wgląd w hipotetyczną reakcję Europy na podobną inwazję na jej terytorium, biorąc pod uwagę zamrożenie aktywnej walki na Ukrainie na rok, dwa, a nawet trzy lata, co pozwoliłoby Rosji na wzmocnienie swojej potęgi militarnej.

Obecnie potencjał rosyjskich okupantów obejmuje około 3500 czołgów, 8600 opancerzonych pojazdów bojowych (AFV), ponad 5300 jednostek artyleryjskich i 1300 wieloprowadnicowych systemów rakietowych (MLRS). Jednak ze względu na ciągłe operacje bojowe liczby te rosną jedynie marginalnie, a rosyjski kompleks wojskowo-przemysłowy koncentruje się głównie na uzupełnianiu strat, a nie na gromadzeniu nowego sprzętu. W zależności od intensywności konfliktu, miesięczny przyrost jednostek zmechanizowanych może sięgać nawet 10%.

Niespodziewana skala hybrydowej inwazji Rosji na Ukrainę w 2014 r. wywołała podobne audyty w europejskich siłach zbrojnych, ujawniając znaczące braki w gotowości. Kolejne audyty przeprowadzone po inwazji w 2022 roku potwierdziły brak gotowości sił zbrojnych UE do aktywnej walki. Pomimo posiadania setek jednostek różnych klas sprzętu, tylko ułamek z nich został uznany za gotowy do walki. Łączne wyposażenie europejskich armii, nawet tych największych i najsprawniejszych, ledwo wystarczyłoby do obrony przed siłami rosyjskimi przez więcej niż kilka dni.

Komponent czołgowy, szczególnie deficytowy w większości krajów Europy Środkowej i Zachodniej, jest tego przykładem. Połączony potencjał czołgowy Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec blednie w porównaniu z ukraińskimi stratami i czołgami w służbie czynnej. Podobnie, europejskie zdolności artyleryjskie są niewystarczające, a rosyjski kompleks wojskowo-przemysłowy jest w stanie kilkakrotnie przewyższyć miesięczną produkcję jednostek artyleryjskich w Europie.

Pomimo krytycznej nierównowagi, kraje europejskie nie zwiększyły znacząco produkcji sprzętu wojskowego, aby dorównać zdolnościom odbudowy rosyjskiego kompleksu wojskowo-przemysłowego. Ta rażąca dysproporcja podkreśla zależność od kolektywnej obrony w ramach NATO w celu przeciwdziałania potencjalnym zagrożeniom. Zmniejszenie rosyjskiego potencjału bojowego na Ukrainie do pewnego stopnia złagodziło jednak bezpośrednie zagrożenie dla Europy.

Niemniej jednak, eliminacja głównego potencjału bojowego rosyjskich sił okupacyjnych na Ukrainie nie oznacza wyczerpania zdolności Rosji do odbudowy i podtrzymywania działań wojennych, nie tylko przeciwko Ukrainie, ale potencjalnie także przeciwko innym przeciwnikom.